Pierwszym, naukowo potraktowanym zjawiskiem hipnozy zwierzęcej było opisane w 1646r w dziele niemieckiego jezuity A.Kirchera zahipnotyzowanie koguta.
Astronom i jezuita Maximilian Hell /1720-1792/ przygotowywał magnesy w kształcie ludzkich organów i przymocowywał je na bolących częściach ciała – uleczał 60-70% swoich pacjentów.
Franz Anton Mesmer /1734-1815/ zainspirowany przez swoich poprzedników uznał, że do wywołania powyższych zjawisk nie jest potrzebny żaden magnetyzm- ani nieba, ani minerałów, ani żelaza. Do magnetyzowania wystarczy jedynie działanie wychodzącego z ciała magnetyzera fluidu. Mesmer nazywał to zjawiskiem ” magnetyzmu zwierzęcego”.